Logeren of vluchten

Ik kan me niet voorstellen dat ik de enige ben die alles om zich heen snel te veel vindt. Mensen/bezoek, agenda’s, tijd, verwachtingen, verplichtingen, na verloop van tijd moet ik dat echt even loslaten. Doe ik het niet, dan kan ik de psych wel weer bellen, want ik weet ondertussen wel dat ik er regelmatig tussenuit moet. Noem het vluchten of logeren, maakt mij niet uit. Zonder dit ben ik niet leuk voor mijzelf en al helemaal niet voor mijn omgeving.

Vakantietijd

Zo’n twee jaar na mijn ongeluk ben ik begonnen met een paar dagen per maand logeren in een zorghotel. Behalve in de maanden waarin de kinderen schoolvakantie hadden, bleef ik thuis. Ik vond het niet kunnen om weg te gaan, terwijl de kinderen thuis waren. Dus voorjaarsvakantie, meivakantie, zomervakantie, herfst- en kerstvakantie ging mama niet weg.

Lees meer

/door

Full Focus

In de war?

Sinds ik Niet Aangeboren Hersenletsel heb, gebeurt het zo vaak dat ik iets doms doe. Ik weet dat ik het niet als “dom” mag omschrijven van mijn omgeving. Het heeft te maken met mijn hersenletsel, maar het zijn vaak zulke stomme dingen dat we er thuis maar om lachen. Want hoe raar moet het eruit zien wanneer ik met een hondenriem buiten loop, maar er geen hond aan vast zit. Die lag nog lekker thuis. Hoe komt iemand op het idee om de geheugenkaart van een fototoestel in het wasmiddelbakje van de wasmachine te doen? Nou, ik dus. Of de tandpasta vervangen voor dagcrème, ik raad het af. Is echt heel vies!

Lees meer

/door

Eigenwijs

Karakter

Ook voordat ik hersenletsel kreeg, was ik moeilijk van mijn stuk te brengen. Waarom zou ik het niet eerst proberen? Als ik half dacht dat iets haalbaar was, dan deed ik het gewoon. Misschien was het bewijsdrang, ik heb geen idee. Dan zou dat alleen tegenover mezelf geweest zijn, want ik vond dat ik mij tegenover niemand hoefde te bewijzen. Zo ben ik op mijn 18e gaan werken op een cruiseschip op de Rijn voor bijna een jaar, heb ik mijn motorrijbewijs gehaald (nooit meer op een motor gezeten daarna), ben ik een paar jaar later spontaan met mijn huidige partner vertrokken naar de Nederlandse Antillen voor bijna een jaar (we kenden elkaar zo’n drie maanden) en zo zijn er wel meer situaties geweest. Ik deed wat mij leuk leek.

Lees meer

/door

Dagboek

Schrijven is voor mij altijd al een uitlaatklep geweest. Dus toen ik zwanger was van ons eerste kind, wilde ik zo veel mogelijk opschrijven. Leuk voor later toch? En er zijn ook zoveel leuke schriftjes, boekjes, papier, enz. om dingen in op te schrijven voor toekomstige moeders, dat ik het wel moest doen! (Ik ben ook gek op het tijdschrift Flow). Hier ben ik los gegaan met allerlei belevingen op te gaan schrijven. Nooit gedacht dat dit later mijn geheugen zou worden.

Geheugen vastgelegd

Wat mij tot op de dag van vandaag heel erg geholpen heeft, is het vastleggen van veel dingen die ik heb meegemaakt. En dan vooral vanaf het moment dat mijn brein niet meer automatisch alles opsloeg. Ik vraag vaak of moeders (sorry vaders, maar dit doen vrouwen nu eenmaal meer dan mannen) zonder hersenletsel ook moeite hebben met het onthouden van bepaalde herinneringen van hun kinderen. En ja, dat is gelukkig wel zo. Toch voelt het voor mij anders en dat is moeilijk uit te leggen aan mensen zonder nah. Zodra je iets echt niet meer weet, denk je niet gelijk aan mensen die dat waarschijnlijk ook hebben.

Lees meer

/door

Mijn kinderen weg?

Wat zegt hij nou?

Een bizarre eis van de neuroloog was dat hij mij pas uit het ziekenhuis wilde ontslaan wanneer de kinderen het huis uit zouden zijn. Ik heb het hier dan over een meisje van 3 en een baby van een half jaar oud. Ons zoontje kreeg nog een fles, moest nog verschoond worden en nog heel veel leren. Dat was toch mijn taak? En ons dochtertje dan? Zij was net op de peuterspeelzaal begonnen.

Ik was met mijn brakke brein volledig de weg kwijt. Wat gaat hier allemaal gebeuren?

Lees meer

/door

Verkeersongeval

Heb je ook weleens zo het idee van: “laat ik nu maar eens op tijd van huis gaan”?….
Ik had dat deze dag. Altijd maar racend op de fiets naar het station om de trein te halen. Ik wilde deze dag op tijd vertrekken. 24 Februari 7:30 uur en regenachtig, dus rustig aan Natascha en dan heb je tijd genoeg. Hoef je niet te rennen voor de trein.

Gezinssituatie

Mijn partner had deze dag een papa dag voor onze dochter van 3 jaar. Omdat onze zoon van een half jaar oud al een poosje niet lekker door sliep, had mijn moeder aangeboden hem een nachtje bij haar te laten slapen. Zo konden wij deze ochtend allemaal rustig de dag starten.

Lees meer

/door

Waarom bloggen?

Om met de tijd mee te gaan natuurlijk!! Nee, geintje.

Schrijven

Ik hou van schrijven en heb sinds ik in 2005 hersenletsel kreeg, veel geschreven in de vorm van nieuwsbrieven voor mijn omgeving, samenvattingen voor de letselschadeadvocaten, dagboeken voor mijn kinderen, mails naar vrienden enz. Nooit met het idee daar iets mee te bereiken. Ik wilde het graag delen. Soort van bloggen misschien, maar had toen nog geen flauw benul van het begrip.
Lees meer

/door