Logeren of vluchten
Ik kan me niet voorstellen dat ik de enige ben die alles om zich heen snel te veel vindt. Mensen/bezoek, agenda’s, tijd, verwachtingen, verplichtingen, na verloop van tijd moet ik dat echt even loslaten. Doe ik het niet, dan kan ik de psych wel weer bellen, want ik weet ondertussen wel dat ik er regelmatig tussenuit moet. Noem het vluchten of logeren, maakt mij niet uit. Zonder dit ben ik niet leuk voor mijzelf en al helemaal niet voor mijn omgeving.
Vakantietijd
Zo’n twee jaar na mijn ongeluk ben ik begonnen met een paar dagen per maand logeren in een zorghotel. Behalve in de maanden waarin de kinderen schoolvakantie hadden, bleef ik thuis. Ik vond het niet kunnen om weg te gaan, terwijl de kinderen thuis waren. Dus voorjaarsvakantie, meivakantie, zomervakantie, herfst- en kerstvakantie ging mama niet weg.
Als ik niet ga
Sla ik het langere tijd over, dan gaat mijn cognitie serieus achteruit. Ik loop dan als een kip zonder kop rond, kom steeds slechter uit mijn woorden, kan niet helder meer denken en dus moeilijker gesprekken voeren en mijn korte termijn geheugen is dan echt minimaal. Alleen mijn gezinsleden merken dit aan mij. Ik ben er namelijk een ster in geworden om dit soort dingen zoveel mogelijk niet aan de buitenwereld te laten blijken. Neemt niet weg dat ik thuis dan echt diep ongelukkig ben.
Kosten
Het is een feit dat het niet gratis is en het heel erg akelig moet klinken voor mensen die zich dit niet kunnen veroorloven. Ik moet eerlijk zeggen dat ik dit in de eerste 9 jaar kon doen op kosten van de overheid. Ik schaam me bijna als ik vertel hoeveel gebruik ik heb kunnen maken van indicaties in het begin van mijn “WIA-leven”. Ik kwam er op een beurs (voor zorgaanbieders op het gebied van Nah) in Wageningen achter dat ik recht had op een indicatie voor tijdelijk verblijf. Echt…ik durf het bijna niet te zeggen, maar ik mocht 1 dag en nacht per week in een zorghotel verblijven. Ik spaarde die dagen liever op tot eind van de maand, zodat ik een paar dagen achter elkaar ergens kon logeren. En de rekening die kon ik gewoon opsturen.
En nu?
Sinds 2015 is alles van de overheid naar de gemeenten overgeheveld en veranderde ook het luxe leventje stukje bij beetje. (Eerlijk gezegd, het was ook te mooi om waar te zijn.)Ik weet ondertussen dat ik het nodig heb om er even tussenuit te gaan en inmiddels moeten we het zelf betalen. Omdat ik de laatste jaren in een zorghotel in Alkmaar verbleef (top locatie was het!), ben ik daar op zoek gegaan naar een betaalbare plek via Airbnb en die heb ik gevonden. Ik heb al lang geen zorg meer nodig, dus kan ik goed een week alleen zijn. Mocht je hier ook oren naar hebben, doe het nooit in het hoogseizoen, want dan ben je wel de Sjaak qua prijzen. Daarbuiten zijn er tal van leuke appartementen in het centrum waar je lekker een paar dagen even op jezelf kunt zijn. Het doet mij echt heel goed om tot rust te komen.
