Beste lezer,
Deze week is het niet Natascha die de blog schrijft maar ben ik het (haar dochter). Ze heeft mij gevraagd of ik wilde vertellen hoe ik alles ervaren heb en hoe het is om een moeder met NAH te hebben.
Een uitspraak die ik vaak te horen krijg is: ‘Maak je niet druk, dat gebeurt mij ook zo vaak.’ Ik weet dat ik in mijn situatie niet de enige ben die hier slecht tegen kan. Ik kan dan uitleggen dat ik een brein van een 70 plusser heb en nog wordt het niet begrepen. Gek word ik ervan! Ik heb het dan over het vergeten van woorden en gemaakte afspraken of en het kwijt zijn van spullen. Voor mij is dit, naast eeuwige vermoeidheid, een serieuze beperking waarbij ik continu tegen onbegrip aanloop. Omdat dit soort voorvallen dagelijks voorkomen, is het moeilijk te accepteren. Je ziet ook nog eens niets aan me, dus ‘MAAK JE NIET DRUK MEID.’