Soms doe ik dingen waarvan ik op voorhand weet dat het hoogstwaarschijnlijk niets gaat worden. Ook weet ik dat mijn geheugen mij behoorlijk in de steek laat, waardoor het soms zinloos is om iets te willen leren. En het meest vervelende van dit alles is: ik vind leren juist zo leuk! Klinkt een beetje dubbel. Want waarom zou je iets gaan doen, waarvan je weet dat het eigenlijk zinloos is? Ach, ik blijf eigenwijs en doe het gewoon, misschien wel om toch te bewijzen (naar mezelf) dat niets onmogelijk is.
