Vervolgonderwijs van de kinderen
Nu wordt het pas echie, want het voelt alsof ik qua niveau nu ingehaald ga worden. De snelheid waarmee de kinderen leren kan ik echt niet meer bijbenen. Aan de ene kant word ik heel verdrietig, want het voelt als verlies. Maar ik moet ook realistisch zijn en weten dat deze tijd waarin onze kinderen opgroeien zoveel sneller is geworden. Ik maak er een uitdaging van en gooi de handdoek niet in de ring. Ik probeer om bij onze zoon op grafisch gebied mee te leren, want dat vind ik eigenlijk ook heel leuk. Onze dochter doet een horecaopleiding, wat ook een deel van mijn verleden is. Dat maakt dat ik het ook heel leuk vind om mee te denken over werkstukken etc.
Dat ik hiermee mijn beperkte energie volledig verbruik, wil ik uiteraard niet zien. Het enige wat ik voel is blijheid. Misschien wel om alsnog tegen mezelf te kunnen zeggen dat het nog best lukt allemaal. Er volgen periodes waarin ik er volledig doorheen zit en zelf niet inzie dat dit de rekening is die ik gepresenteerd krijg. Ik moet verder voor de kids en wil ze graag in laten zien dat ze zoveel meer keuzes hebben dan wij vroeger hadden en dat ze ook zeker hun hart moeten volgen.