Mijn mama met hersenletsel

Wie ben ik?

Mijn naam is Twan, ik ben 20 jaar en ik ben de zoon van Natascha. Momenteel heb ik net een tussenjaar van school afgerond en ben ik begonnen met een baan bij Defensie waar ik heel erg enthousiast over ben.
In mijn vrije tijd ga ik graag met vrienden weg en lekker een drankje doen of een andere leuke activiteit. Ook sport ik graag en doe aan MMA en kickboksen, daarnaast ga ik regelmatig een rondje hardlopen of naar de sportschool. 

Gewone moeder

Voor mij is het eigenlijk altijd “normaal” geweest hoe mijn moeder is, omdat ik ermee opgegroeid ben. Zij kreeg hersenletsel door een ongeluk toen ik een half jaar oud was en ik heb mijn moeder dus niet anders gekend.  Voor mij was het ook gewoon als zij niet mee ging naar bijvoorbeeld een drukke plek.  Bijvoorbeeld de stad in gaan, naar een pretpark gaan of komen kijken bij mijn sport.

Pas op een wat latere leeftijd kwam ik erachter dat het vaak alleen mijn moeder was die niet mee ging naar drukke plekken. Hoe ik het ook had kunnen merken (nu ik er achteraf over nadenk) dat mijn moeder “anders” was dan bijvoorbeeld de moeders van mijn vrienden, was dat ze het fijner vond als ik thuis met maar 1 vriendje af ging spreken.  Verder zijn er voor mij niet veel dingen waarvan ik zeg dat mijn moeder zoveel “anders” is dan andere moeders.

Het grootste verschil is dat ze van rust houdt en dat ze het thuis graag zo rustig mogelijk wil hebben. Bijvoorbeeld op een feestje wil ze het liefst niet al te lang blijven wanneer het helemaal vol is. Of ze wil eerder komen dan de rest van het bezoek, zodat ze zich kan voorbereiden op de drukte die gaat komen. Als wij thuis een feestje geven, proberen we het over een paar dagen te verspreiden of houden we het zo klein mogelijk dat het niet een groot kippenhok wordt.

Is goed zo

Ik heb mij nooit geërgerd aan mijn moeder, omdat dit de manier is hoe ik haar ken en voor mij is dit gewoon normaal. Als mijn moeder iets vergeet, zie ik dat gewoon als iets wat ik nog een keer moet vertellen of dat ik het op moet schrijven voor haar, zodat zij het beter kan onthouden. Ik ben nog nooit chagrijnig geworden omdat ze iets was vergeten wat ik haar eerder al had verteld.
Als ik heel eerlijk moet zijn zou ik het graag ook niet anders willen, omdat ik blij ben op de manier hoe het nu gaat. Ik weet dat het voor haar anders is en dat ze graag met ons mee zou willen doen met verschillende dingen.

Ik probeer zelf op zoveel mogelijke manieren rekening te houden met mijn moeder, bijvoorbeeld dat het niet onoverzichtelijk is in huis. Ik doe mijn best om zoveel mogelijk mijn spullen op te ruimen en niet overal in huis te laten liggen. Als ik afspraken heb gemaakt dan wil ze graag dat ik die opschrijf in de familieagenda.

Helpen

Soms is het nodig om in te grijpen bij haar, zodat ze niet over haar eigen grens heen gaat. Dit gebeurt meestal wanneer er voor een paar dagen achter elkaar activiteiten gepland zijn. Als wij dan weten dat er een activiteit bij zit waar zij niet persé bij hoeft te zijn, dan raden we haar ook aan om een dagje thuis te blijven en rustig aan te doen.

Wanneer ze toch te veel dagen achter elkaar iets heeft gedaan en het te veel voor haar is, dan merk je vooral dat ze heel erg moe is en snel geïrriteerd kan raken door kleine dingen. Wanneer dit zo is, probeer ik haar zoveel mogelijk met rust te laten en gewoon haar eigen ding te laten doen.

Groet

Twan