Voor mijn ongeluk was ik de rust zelve. Ze konden mij niet of nauwelijks gek krijgen en stress had ik dan ook zelden. Ik kon me heel relaxed voelen in een omgeving met herrie en rommel. Van het woord prikkels had ik dan ook nog nooit gehoord. Sinds ik NAH heb, is het volledig omgekeerd. […]
Ik heb op Insta gelezen dat er (gelukkig) meerdere mensen met NAH zijn die zich om verschillende redenen schamen voor hun beperkingen. Ik zal het maar toegeven, ik ben er ook zo één. Ik loop niet graag te koop met het feit dat ik hersenletsel heb. Ten eerste al niet, omdat niemand het aan mij […]
Soms doe ik dingen waarvan ik op voorhand weet dat het hoogstwaarschijnlijk niets gaat worden. Ook weet ik dat mijn geheugen mij behoorlijk in de steek laat, waardoor het soms zinloos is om iets te willen leren. En het meest vervelende van dit alles is: ik vind leren juist zo leuk! Klinkt een beetje dubbel. […]
Beste lezer, Deze week is het niet Natascha die de blog schrijft maar ben ik het (haar dochter). Ze heeft mij gevraagd of ik wilde vertellen hoe ik alles ervaren heb en hoe het is om een moeder met NAH te hebben.
Een uitspraak die ik vaak te horen krijg is: ‘Maak je niet druk, dat gebeurt mij ook zo vaak.’ Ik weet dat ik in mijn situatie niet de enige ben die hier slecht tegen kan. Ik kan dan uitleggen dat ik een brein van een 70 plusser heb en nog wordt het niet begrepen. Gek […]
Ik ben nog altijd blij dat ons oudste kind juist op de dag van mijn ongeluk niet op de peuterspeelzaal was. Mijn ongeluk gebeurde pal voor de deur van haar school. Dat maakte dat er gelijk al heel wat mensen van op de hoogte waren. Ik kom nog weleens mensen tegen, die me dan vragen […]
In een gezin waar een van de ouders, op wat voor manier dan ook hersenletsel krijgt, staat het leven van het hele gezin op zijn kop. Alle leden van het gezin worden mantelzorgers, of ze nu willen of niet. De vraag is wel of zij zich er ook naar gaan gedragen of het puur uit […]
24 februari 2005 Vandaag is het 19 jaar geleden dat ik Niet Aangeboren Hersenletsel kreeg door een verkeersongeval. Ik werd aangereden op een voorrangsweg door iemand die uit de nachtdienst van een verzorgingshuis kwam. Nooit iets van haar gezien of gehoord. Maar dat is een ander verhaal. Wat mijn ongeluk betreft is de wet van […]
Mijn blog ben ik voornamelijk begonnen om mijn ervaringen te vertellen in de hoop dat er mensen zijn die er iets aan hebben. Ik heb altijd voor ogen gehouden dat mijn kinderen hetzelfde leven zouden krijgen als wanneer ik geen letsel zou hebben gehad. Daar zitten ook vakanties bij. Het is niet uit te leggen […]
Ik kan me niet voorstellen dat ik de enige ben die alles om zich heen snel te veel vindt. Mensen/bezoek, agenda’s, tijd, verwachtingen, verplichtingen, na verloop van tijd moet ik dat echt even loslaten. Doe ik het niet, dan kan ik de psych wel weer bellen, want ik weet ondertussen wel dat ik er regelmatig […]