Er lopen inmiddels twee groepjes “Ladies with brains”, één online en één in fysieke vorm en ik moet eerlijk zeggen: ik word er heel erg blij van en ben trots op mezelf dit te hebben opgestart. Het blij zijn of ergens van kunnen genieten is voor veel mensen in mijn situatie iets waar niet vaak over gesproken wordt.
Ons jongste kind kent mij niet anders dan hoe ik ben, dus mét NAH. Voor ons oudste kind geldt in principe hetzelfde, hoewel zij nog wel een herinnering heeft aan wat er allemaal gebeurde toen zij door de politie uit huis werd gehaald.
Lees meer
Als je bijna 20 jaar lang elke dag doodmoe bent, soms op het misselijke af en je bij het wakker worden al voelt dat het weer een waardeloze dag gaat worden, zakt de moed je wel eens in de schoenen.
Lees meer
Wie ben ik?
Mijn naam is Twan, ik ben 20 jaar en ik ben de zoon van Natascha. Momenteel heb ik net een tussenjaar van school afgerond en ben ik begonnen met een baan bij Defensie waar ik heel erg enthousiast over ben.
In mijn vrije tijd ga ik graag met vrienden weg en lekker een drankje doen of een andere leuke activiteit. Ook sport ik graag en doe aan MMA en kickboksen, daarnaast ga ik regelmatig een rondje hardlopen of naar de sportschool. Lees meer
Nu ik in het vliegtuig zit, wat gelukkig lang niet vol is, en ik weer mazzel had met mijn Hidden Disabilities Koord, kan ik het niet laten om gelijk mijn nieuwe blog te maken. Samen met mijn partner kom ik terug van een reis met uitersten. Ik durf het niet eens meer een vakantie noemen, want zo hebben wij het zeker niet ervaren. In plaats van twee ontspannen weken Valencia en omstreken, werd het een bizarre reis.
Lees meer
Ieder mens heeft ups en downs en reageert daar op zijn eigen manier op. Voor mensen met hersenletsel kan het zo zijn dat de manier van reageren door het letsel anders is geworden. Er kan een kort lontje ontstaan, maar ook het tegenovergestelde: dat mensen volledig in zichzelf keren. Emoties kunnen heel erg veranderen, van heel emotioneel naar vlak en gevoelloos. Althans, zo lijkt het voor de buitenwereld. Je kunt het misschien vanbinnen allemaal nog wel voelen, maar niet uiten.
Lees meer
De reden waarom ik in 2023 ben begonnen met de opleiding Ervaringsdeskundige was met name om iets met mijn hersenletselervaring te doen. En dat ‘iets’ had ik nog niet helemaal duidelijk, maar dat het zou gaan over het delen van mijn wel en wee, was wel duidelijk.
Al was het maar om mensen, die nog in het grote bos van hersenletsel rondlopen, wat wegwijs te maken. En ondertussen heb ik gemerkt dat dat er nog best veel zijn. Inmiddels heb ik de opleiding afgerond en heb daar ook veel van geleerd.
Lees meer
Ik ben er inmiddels wel achter gekomen dat vriendschap heel beperkt kan zijn. Je kunt je soms zo vergissen in mensen. Ook heb ik gemerkt dat ik voorzichtig ben geworden met het labelen van mensen als “vriend”. Want als je onverwachts in een situatie terechtkomt waarbij vrienden juist zo’n belangrijke rol kunnen spelen, leer je je echte vrienden pas kennen. Dat is uiteraard iets wat je vaak mensen hoort zeggen, maar het ook meemaken is wel iets anders.
Lees meer
Vervolgonderwijs van de kinderen
Nu wordt het pas echie, want het voelt alsof ik qua niveau nu ingehaald ga worden. De snelheid waarmee de kinderen leren kan ik echt niet meer bijbenen. Aan de ene kant word ik heel verdrietig, want het voelt als verlies. Maar ik moet ook realistisch zijn en weten dat deze tijd waarin onze kinderen opgroeien zoveel sneller is geworden. Ik maak er een uitdaging van en gooi de handdoek niet in de ring. Ik probeer om bij onze zoon op grafisch gebied mee te leren, want dat vind ik eigenlijk ook heel leuk. Onze dochter doet een horecaopleiding, wat ook een deel van mijn verleden is. Dat maakt dat ik het ook heel leuk vind om mee te denken over werkstukken etc.
Dat ik hiermee mijn beperkte energie volledig verbruik, wil ik uiteraard niet zien. Het enige wat ik voel is blijheid. Misschien wel om alsnog tegen mezelf te kunnen zeggen dat het nog best lukt allemaal. Er volgen periodes waarin ik er volledig doorheen zit en zelf niet inzie dat dit de rekening is die ik gepresenteerd krijg. Ik moet verder voor de kids en wil ze graag in laten zien dat ze zoveel meer keuzes hebben dan wij vroeger hadden en dat ze ook zeker hun hart moeten volgen.
Lees meer
Ik wil mijn blogs overzichtelijk en niet al te lang maken, waardoor ik het dit keer in twee delen zal posten. Het lukt me simpelweg niet om alles even kort samen te vatten.
Leven met onzichtbaar hersenletsel is best klote. Ik zeg het maar gewoon zoals het is. Nu er steeds meer tijd vrijkomt voor mezelf, omdat de kinderen meer en meer op eigen benen gaan staan, voel ik dat ik mijn lichaam en brein flink heb overvraagd. Na 19 jaar ben ik klaar om mijn letsel eens goed onder de loep te nemen en de balans op te maken. Het zit niet in me om toe te geven dat er door het ongeluk een groot tekort aan energie is gekomen. Ik probeer alles zoveel mogelijk positief te bekijken en door te gaan met hetgeen ik doe. Blijven hangen in dingen die niet of moeizaam gaan, heeft zo weinig zin. En een ander vertellen hoe het werkelijk met me gaat, is ook niet zo mijn ding.