In de war?

Sinds ik Niet Aangeboren Hersenletsel heb, gebeurt het zo vaak dat ik iets doms doe. Ik weet dat ik het niet als “dom” mag omschrijven van mijn omgeving. Het heeft te maken met mijn hersenletsel, maar het zijn vaak zulke stomme dingen dat we er thuis maar om lachen. Want hoe raar moet het eruit zien wanneer ik met een hondenriem buiten loop, maar er geen hond aan vast zit. Die lag nog lekker thuis. Hoe komt iemand op het idee om de geheugenkaart van een fototoestel in het wasmiddelbakje van de wasmachine te doen? Nou, ik dus. Of de tandpasta vervangen voor dagcrème, ik raad het af. Is echt heel vies!

Lees meer

Schrijven is voor mij altijd al een uitlaatklep geweest. Dus toen ik zwanger was van ons eerste kind, wilde ik zo veel mogelijk opschrijven. Leuk voor later toch? En er zijn ook zoveel leuke schriftjes, boekjes, papier, enz. om dingen in op te schrijven voor toekomstige moeders, dat ik het wel moest doen! (Ik ben ook gek op het tijdschrift Flow). Hier ben ik los gegaan met allerlei belevingen op te gaan schrijven. Nooit gedacht dat dit later mijn geheugen zou worden.

Geheugen vastgelegd

Wat mij tot op de dag van vandaag heel erg geholpen heeft, is het vastleggen van veel dingen die ik heb meegemaakt. En dan vooral vanaf het moment dat mijn brein niet meer automatisch alles opsloeg. Ik vraag vaak of moeders (sorry vaders, maar dit doen vrouwen nu eenmaal meer dan mannen) zonder hersenletsel ook moeite hebben met het onthouden van bepaalde herinneringen van hun kinderen. En ja, dat is gelukkig wel zo. Toch voelt het voor mij anders en dat is moeilijk uit te leggen aan mensen zonder nah. Zodra je iets echt niet meer weet, denk je niet gelijk aan mensen die dat waarschijnlijk ook hebben.

Lees meer

Heb je ook weleens zo het idee van: “laat ik nu maar eens op tijd van huis gaan”?….
Ik had dat deze dag. Altijd maar racend op de fiets naar het station om de trein te halen. Ik wilde deze dag op tijd vertrekken. 24 Februari 7:30 uur en regenachtig, dus rustig aan Natascha en dan heb je tijd genoeg. Hoef je niet te rennen voor de trein.

Gezinssituatie

Mijn partner had deze dag een papa dag voor onze dochter van 3 jaar. Omdat onze zoon van een half jaar oud al een poosje niet lekker door sliep, had mijn moeder aangeboden hem een nachtje bij haar te laten slapen. Zo konden wij deze ochtend allemaal rustig de dag starten.

Lees meer